Depressie - fysieke inspanning
Al heel lang heeft men het idee dat fysieke activiteit een positieve invloed op ons welbevinden heeft. In de Griekse oudheid beschreven Herodictus, Hippocrates en Galenus al gunstige preventieve en therapeutische effecten van lichamelijke activiteit. Bewegen wordt steeds vaker ingezet als therapeutische interventie bij psychiatrische klachten. De meest onderzochte vorm is hardlopen, de meeste indicaties zijn lichte of matige ernstige depressies. Runningtherapie is het therapeutisch inzetten van de ‘rustige duurloop' ten behoeve van mensen met depressieve klachten. Mensen die sporten hebben vijftig procent minder kans om een psychische stoornis te ontwikkelen dan mensen die niet sporten. Dit blijkt uit gegevens van de Netherlands Mental Health Survey and Incidence Study (NEMESIS) - een representatief onderzoek bij volwassenen van 18 tot 64 jaar. De studie is uitgevoerd door het Trimbos-instituut in opdracht van het ministerie van VWS.
De conclusie van een meta-analyse naar het effect van fysieke inspanning bij depressie is dat de werkzaamheid onduidelijk blijft. Het onderzoek laat een klein effect zien ten opzichte van placebo, dat verdwenen is na staken van de therapie. Effect werd echter alleen gezien bij onderzoeken die korter dan 10 weken duurden. De depressies waren licht tot matig van ernst. De conclusie van de meta-analyse is dat "exercise" een klein effect heeft in de eerste weken van de behandeling. Als toevoeging bij bewezen werkzame behandelingen zou lichamelijke inspanning nuttig kunnen zijn, maar lopen of andere lichaamsinspanning dient niet in plaats van antidepressiva of andere behandelingen te worden toegepast bij patiënten waarvoor die laatste behandelingen bewezen werkzaam zijn.
Literatuur
Krogh J, Nordentoft M, Sterne JA, Lawlor DA
The effect of exercise in clinically depressed adults: systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials.
J Clin Psychiatry 2011;72(4):529-38
