Cocaïne

Wat is cocaïne (coke)?

Cocaïne is een wit, kristalachtig poeder dat wordt verkregen uit de bladeren van de cocaplant, die in Zuid-Amerika groeit. Deze cocabladeren worden met verschillende chemicaliën bewerkt waardoor een soort tussenproduct; de coca-pasta ontstaat. De cocaplant komt oorspronkelijk uit het hoge Andesgebied, waar men tegen de honger en vermoeidheid op de cocabladeren kauwt. De Inca-indianen gebruiken al 4000 jaar coca tegen de kou en om het zware werk op grote hoogte uit te houden. Het is volledig in hun cultuur opgenomen en in de rituelen waarmee hun goden worden bedankt. Na de verovering van Zuid-Amerika door de Spanjaarden is het gebruik verder verspreid. In de vorige eeuw werd ontdekt wat de werkzame stof in de bladeren is en cocaïne werd vervolgens populair als stimulerend middel. Een geheel andere toepassing was als middel voor plaatselijke verdovingen. Aan het eind van de vorige eeuw begonnen negatieve rapporten over cocaïne te verschijnen en na de Eerste Wereldoorlog werd cocaïne verboden. Er waren inmiddels ook stoffen ontwikkeld die cocaïne als verdovingsmiddel konden vervangen.

Effecten

Lichamelijke effecten

Hongerprikkel verdwijnt, minder eetlust;
Pijnstillend op plek waar het mee in contact is geweest;
Seksueel stimulerend;
Meer energie;
Bij een hoge dosis is er een zeer snelle ademhaling en een verhoging van de hartslag en bloeddruk;
Tijdelijke toename van spierkracht en uithoudingsvermogen;
Lichte stijging van de lichaamstemperatuur;
Droge (neus)slijmvliezen;
Cocaïne stimuleert de stoelgang. Het werkt laxerend, en heeft ook een prikkelend effect op de blaas.

Psychische effecten

Het verhoogt een opgewekte, vrolijke of zelfs euforische stemming;
Het kan een heldere gedachtengang bevorderen;
Het geeft een gevoel van zelfverzekerdheid, de overtuiging dat beter gepresteerd wordt;
Depressieve gevoelens na gebruik (een zogenoemde crash);
Men kan zich agressief gedragen;
Leeg, 'katerig' gevoel na gebruik (zeker als daarbij alcohol is gedronken).

Risico's

Verslaving: regelmatig gebruik van cocaïne kan leiden tot geestelijke afhankelijkheid.
Hart- en vaten: verhoogde hartslag, verhoogde bloeddruk, hartkloppingen, hersenbloeding.
Psychiatrisch: agitatie, agressie, zelfoverschatting, angst, paniek, (paranoïde) psychose.
Neurologisch: onwillekeurige bewegingen, mensen met epilepsie lopen extra risico.
Overig: misselijk, jeuk, versnelde ademhaling, vermindering hongergevoel, uitputting, beschadiging neusslijmvlies.

Gebruik

Snuiven: snel in de hersenen opgenomen via het neusslijmvlies, werkingsduur is ongeveer een half uur.
Roken: cocaïne kan gerookt worden als het eerst is omgezet in cocaïnebase (crack) door het met natriumwaterstofcarbonaat en water aan de kook te brengen. Wordt de crack gerookt in een waterpijp of een speciaal crackpijpje, spreekt men van 'basen'. Crack werkt snel en heftig, is relatief goedkoper, maar is sterker verslavend. Je kunt cocaïne ook samen met tabak roken ("plofje"). Het effect houdt bij roken enkele minuten aan.
Injecteren: nadat het in water is opgelost, wordt de cocaïne in een ader geïnjecteerd, de werking houdt ongeveer 1 á 2 minuten aan.

Afhankelijkheid

Cocaïnegebruik kan leiden tot geestelijke afhankelijkheid en er is steeds meer nodig om hetzelfde effect te voelen (tolerantie). Na het gebruik ontstaat, afhankelijk van de duur en intensiteit van het gebruik, een "crash" waarin de gebruiker zich beroerd en depressief voelt.

Zelftest

Klik hier voor een zelftest

Boeken

Klik hier voor boeken over cocaïne

Nederlandstalige links

Klik hier voor Nederlandstalige links

Hulpgids