Gezinsgerichte therapie (Family Focused Therapy)
Gezinsgerichte therapie is een therapie die oorspronkelijk werd ontwikkeld voor gezinnen van schizofrene patiënten. De behandeling staat niet op zichzelf, maar is onderdeel van een gecombineerde medicamenteuze en psychosociale behandeling van de bipolaire stoornis (Miklowitz & Goldstein 1997). Kern is de veronderstelling dat een afwijzende omgeving het beloop van de bipolaire stoornissen negatief kan beïnvloeden. Voorts omvat FFT psycho-educatie, communicatietraining en trainingen in het oplossen van problemen.
Gezinsgerichte therapie kent zes doelstellingen, die alle gericht zijn op vermindering van contextuele risicofactoren, zoals negatieve familiale omstandigheden en/of stresserende life events. Onderliggend vertrekpunt van FFT vormt het kwetsbaarheids-stressinstabiliteitsmodel van bipolaire recidivering.
Gezinsgerichte therapie is, naast cognitieve gedragstherapie, de best onderzochte vorm van psychotherapie bij de bipolaire stoornis. Gerandomiseerde gecontroleerde trials hebben aangetoond dat gezinsgerichte therapie een evidence-based behandelvorm is voor de bipolaire stoornis (Roth & Fonagy 2005; Scott 2004). Patiënten die zowel medicatie gebruiken als aan ggt deelnemen, tonen het eerste en/of tweede jaar na een ziekte-episode een significant lager recidiefrisico dan patiënten die alleen medicatie en ondersteunende individuele begeleiding krijgen.
Literatuur
- Miklowitz, D.J. & Goldstein, M.J. (1997)
Bipolar disorder: a family-focused approach.
New York: Guilford Press. - Roth, A., & Fonagy, P. (2005).
What works for whom? A critical review of psychotherapy research,
Chapter 5 (Bipolar Disorder) (pp. 135-149).
New York: Guilford Press.
