ADHD - geschiedenis
Een op ADHD lijkend syndroom werd voor het eerst beschreven in 1775 door Melchior Adam Weikard, een Duitse arts en filosoof. ADHD-symptomen bij kinderen werden in 1902 voor het eerst beschreven door de Britse kinderarts George Still. Deze beschreef het cluster van symptomen (aandachtsproblemen, impulsiviteit en hyperactief gedrag) als een ‘defect van morele controle’. (Faraone 2015). In de jaren ‘30 werd bij toeval ontdekt dat amfetamines de ernst van dergelijke symptomen konden verminderen. In de jaren ’40 werden de symptomen van ADHD toegeschreven aan ‘minimale hersenschade’(MDB) in het kader van een encefalitis epidemie. In de jaren ’60 ontstond er meer interesse voor kinderen met aandachtstekort en hyperactiviteit. In 1980 werd ADHD opgenomen in de derde versie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM)-III. In zijn voorganger (DSM-II) werd het complex van symptomen nog aangeduid als ‘hyperkinetic reaction of childhood’. (Faraone 2015)
Literatuur
Barkley, R.A.(1998)
Attention-Deficit Hyperactivity Disorder - A Handbook for Diagnosis and Treatment
Guilford Press
