Oplossingsgerichte therapie
Inleiding
Uitgangspunt van deze gesprekstherapie is dat ieder mens beschikt over unieke vermogens om zijn probleem op te lossen, of minstens zijn situatie te verbeteren. Oplossingsgerichte therapie is een vorm van hulpverlening die gericht is op het benutten van de sterke kanten en hulpbronnen van de cliënt. Samen met de hulpverlener onderzoekt de cliënt welke vaardigheden hij al in huis heeft om zijn problemen aan te pakken.
Geschiedenis
OT is ontwikkeld door Steve de Shazer en Insoo Kim Berg in de jaren ‘70 en ‘80, voortgaand op het werk van Milton Erikson en anderen.
Doel van de behandeling
Het doel dat de cliënt met therapie heeft, vormt het vertrekpunt. Er wordt gezocht naar kleine, haalbare, stappen die gemaakt kunnen worden om het doel te bereiken. Vragen en feedback van de therapeut zijn bedoeld om de vermogens van de cliënt om dit doel te realiseren, op te sporen en te activeren. Oplossingstherapie is sterk gericht op de ‘gezonde’ kant van de client en daarbij wordt onder andere gezocht naar oplossingen die de cliënt zelf al in huis heeft, maar wellicht nog (te) weinig toepast.
Sessies
De cliënt wordt uitgenodigd en gestimuleerd om na te gaan hoe zijn situatie er uit zal zien wanneer de problemen zijn opgelost en te onderzoeken of er al momenten zijn die lijken op de gewenste situatie. De volgende stap is om dit effectieve gedrag uit te breiden en vaker toe te gaan passen.Toekomstgerichte vragen, focussen op (deel)succesen en veel positieve feedback zijn belangrijke kenmerken van oplossingsgerichte therapie. Als de cliënt successen boekt, draagt dat bij aan een besef dat hij invloed heeft om zijn eigen leven vorm te geven.